<<Γεύση από μέλι είχε το κρασίστην Πι-Ραμσή>>, την πόλη που έχτισε στο Δέλτα του Νείλου ο μεγάλος Φαραώ. Αυτή την ίδια γεύση έχουν και τώρα τα ταξίδια στα φαραωνικά σημάδια της Αιγύπτου. Τη γεύση που ανιχνεύουν σ’αυτό το μυθιστόρημα η Αθώρ, η Οτάβια και ο Ραμσής, ανακατώνοντας το χρόνο στο ταξίδι τους. Κρασί από μέλι είναι η κόκκινη Ferrari της Αθώρ, που έχει κάτι από το λαμπερό Άρμα του Άμμωνα, καθ’ως φορά η ίδια στο κεφάλι της το χρυσό Ουραίο και χάνεται στους έρωτες με τον Ράμση. Κρασί από μέλι είναι η Οτάβια, ένας αέρας που σαρώνει τη μεγάλη έρημο. Ο θηλυκός Χαμσίν, που λέει με τόλμη: <<Το βρακί μου είναι μούσκεμα>> και εξηγεί με σιγουριά: <<Ξέρω ν' αρέσω σ' αυτόν που αξίζει ν' αγαπώ>>. Κρασί από μέλι θα κρύβει πάντα η Μάχη του Καντές για τον Ραμσή Β΄. Το ίδιο και ο πάπυρος του Τορίνο με τα λάγνα ερωτικά παιχνίδια του μεγάλου Φαραώ που τον τριγυρνούν γυμνά κορίτσια, φορώντας μόνο τους μυρωδικούς κώνους στα μαλλιά τους. Κρασί από μέλι είναι οι ακμαίοι έρωτες που αστράφτουν και τα σημάδια που αφήνουν πίσω τους οι λαμπεροί πολιτισμοί…
