“Κάπου κάπου θυμάμαι τη ζωή που ζούσα, και μοιάζει απίθανα μακρινή. Υπάρχει πάντα εκεί, κομμάτι μου, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά δε μοιάζει αληθινή. Αν η ζωή είναι πιο αληθινή από το θάνατο δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι η ζωή που έζησα από τότε που πέθανα μου φαίνεται πιο αληθινή από κείνη που ζούσα πριν. Σήμερα, όντα συλλογίζομαι την παλιά μου ζωή, τη συλλογίζομαι σαν όνειρο. Στο όνειρο είμαι άλλος άνθρωπος. Στο όνειρο είμαι η διασημότερη αεροπόρος της εποχής μου, είμαι μια ηρωίδα. Είμαι η Αμέλια Έρχαρτ!”