Ο Χαριτόδημος, το όνομα του οποίου ήταν αποτέλεσμα ενός δημοκρατικού καβγά ανάμεσα στην οικογένειά του, μεγαλώνει σ’ ένα διαμέρισμα της Αθήνας, απολαμβάνοντας τα χάδια των γονιών και των παππούδων του. Όταν ο πατέρας του διορίζεται δάσκαλος σ’ ένα μικρό χωριό της υπαίθρου, η ζωή του αλλάζει ριζικά. Μέσα από συναρπαστικές εμπειρίες, ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες, θα γνωρίσει την πραγματική φιλία και θα μάθει πόσο σημαντικό είναι σε μια κοινωνία οι άνθρωποι να συνεργάζονται, να ζουν αρμονικά και να βοηθά ο ένας τον άλλον . . .

Την έλεγαν Κατερίνα και ήταν καθηγήτρια. Είχε περάσει πολλά, είχε εξαπατηθεί, είχε ζήσει δύσκολες στιγμές. Κι όμως πίστευε πως η ζωή είναι ωραία. Την έλεγαν Κατερίνα και ήταν μαθήτρια. Δεν είχε βγει ακόμα στη ζωή, δεν είχε ανοίξει τα φτερά της, δεν είχε πληγωθεί. Κι όμως πίστευε πως η ζωή είναι ωραία, όταν συμπληρώνεις τη φράση μ’ ένα ερωτηματικό. Κάποτε οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν. Η σύγκρουση αναπόφευκτη και η μοίρα τους τραγικά ειρωνική τις έφερε αντιμέτωπες με μια αλήθεια που ξεπερνούσε και το πιο μεγάλο ψέμα. Κι όσες φορές κατάφεραν να δραπετεύσουν από το πεπρωμένο άλλες τόσες εκείνο τους θύμιζε πως η φυγή είναι αδύνατη.