Ποίηση, πολιτική και έρωτας από την πρώτη κιόλας γραμμή αυτού του συναρπαστικού μυθιστορήματος: «Η χώρα του τον μάσησε κι ύστερα τον έφτυσε σαν κουκούτσι, κι όταν τον είδα να κατεβαίνει από το αεροπλάνο, αργά κάποιο απόγευμα, ήξερα ότι μια μέρα θα έκανα έρωτα μαζί του…
Βρισκόμαστε στα 1982 . Ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στο Ελ Σαλβαδόρ και η Μαίρη, μια 19χρονη Αμερικανο-μεξικάνα, κρύβει τον νεαρό πρόσφυγα Χοσέ Λουίς στο σπίτι μιας φίλης και αγωνίζεται να βγάλει τον πόλεμο από την καρδιά του. Το χάσμα ανάμεσά τους μοιάζει αγεφύρωτο: Εκείνη ονειρεύεται το Ελ Σαλβαδόρ και την πνίγει η μυρουδιά της βουκαμβίλιας. Εκείνος ονειρεύεται το Ελ Σαλβαδόρ και τον πνίγει η μυρουδιά της καμένης σάρκας και της πληγωμένης γης. Εκείνη δε μιλάει ισπανικά, εκείνος δεν ξέρει λέξη αγγλικά. Και όμως, αργά αργά βρίσκονται να περπατούν στον ίδιο δρόμο πέρα από σύνορα, διαβατήρια και άδειες κυκλοφορίας… Στο τέλος η Μαίρη γίνεται Μαρία, μιλάει άπταιστα ισπανικά και, μέσα από γράμματα, ημερολόγια, αποκόμματα εφημερίδων και συνταγές, ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της, για να εξηγήσει στο γιο της πως έγινε και γεννήθηκε. Καθώς ξανακάνει το ταξίδι της από την αρχή, η Μαρία βρίσκει τον εαυτό της. Μέχρι τότε, οι πληγές της ήταν βαθιές, αλλά αόρατες.Όμως, μαζί με τις μνήμες της, αποβάλλει φόβους, δικαιολογίες και δισταγμούς, για να φτάσει έτσι στα κατάβαθα του είναι της και να ανακαλύψει έναν εσωτερικό κόσμο τόσο δυνατό, σαν αυτόν που θαύμαζε άλλοτε στον εραστή της.
