Η Ντόρα, φοιτήτρια Χημείας, καλλιεργημένη, ανοιχτή σε διάφορες εμπειρίες, ερωτεύεται αδιαφορώντας για τα κουτσομπολιά, αρνείται τα χρήματα των γονιών της και αγωνίζεται να επιβιώσει διεκδικώντας το δικαίωμα στη σωματική, πνευματική και ψυχική απόλαυση. Η Λίζα, ένα πανέμορφο κορίτσι του κόσμου, αμφιφυλόφιλη, φιλήδονη, με ισχυρή προσωπικότητα, είναι η ερωμένη της. Η Ντόρα και η Λίζα. Αγαπιούνται παθιασμένα, τσακώνονται, φιλιώνουν, σε ένα αιρετικό μυθιστόρημα του 1929 που μας πηγαίνει πίσω στη Μεσοπολεμική Αθήνα -Εξάρχεια, Ζάππειο, Νεάπολη, τζαζ μπαντ, νεανικά στέκια ή φοιτητικές λέσχες- στην καρδιά της ανήσυχης νεολαίας με τις επαναστατικές ιδέες.

“Το βιβλίο της δ. Ντόρας Ρωζέττη, όπως το δείχνει αμέσως κι ο τίτλος του, εξιστορεί τον έρωτα μεταξύ ομοφύλων -δυο κοριτσιών, στην Αθήνα-, κι έναν έρωτα που δεν ήταν μόνο ψυχικός… Τι πιο αφύσικο, τι πιο παράνομο, τι πιο παράξενο πράγμα; Κι όμως, διαβάζοντας την ιστορία, το βρίσκει κανείς και φυσικό και νόμιμο. Γιατί; Γιατί είναι αληθινό… Τέτοιο βιβλίο ερωτικού πάθους μόνο άλλο ένα διάβασα στη ζωή μου· κι αυτό, κατά σύμπτωση, γραμμένο από γυναίκα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία. Η δ. Ρωζέττη ξέρει να γράφει. Έχει τη σκέψη λεπτή και βαθιά, η πινελιά της αποδίδει γραμμή, χρώμα κι ατμόσφαιρα. Αιστάνθηκε, φαίνεται, στη ζωή της ένα μεγάλο πόνο κι έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο”.
(Γρηγόριος Ξενόπουλος).

Το μυθιστόρημα “Η ερωμένη της” που επαινέθηκε από τον Ξενόπουλο, αλλά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από το προσκήνιο μετά την έκδοση του 1929, έρχεται και πάλι στο φως. Αν στην εποχή του Μεσοπολέμου η ελληνική κοινωνία δεν ήταν ακόμη έτοιμη να δεχθεί την ειλικρίνεια μιας τόσο τολμηρής εξομολόγησης, η ιστορία αυτή μπορεί τώρα να διαβαστεί όπως θα το επιθυμούσε τότε η αντισυμβατική συγγραφέας της.