Ποτέ αγώνας δεν έγινε τόσο επίμονα και τόσο χαμογελαστά. Η Άννα είχε να κάνει με τη ζωή την ίδια, την ουσία της, την εντολή της, να υπάρξει και να ανθίσει. Την ουσία την ίδια χωρίς μάσκα αβρότητας και πέπλα προστατευτικά. Στο σφιχταγκάλιασμα της μάχης αγαπήθηκαν. Εκείνη και η ζωή. Κι έγιναν φίλες αχώριστες……..
