Οι “413 ΜΕΡΕΣ” δεν είναι ούτε μυθιστόρημα ούτε ημερολόγιο, αλλά μια ρεαλιστική και πολλές φορές ποιητική αφήγηση των ημερών που έζησε μια νεαρή Ελληνίδα στη Βιέννη αφού συνελήφθη απ’ τα Ες Ες στην Αθήνα. Η περιπέτειά της είναι λιγότερο καταθλιπτική απ’ άλλες αφηγήσεις της εποχής εκείνης. Αν τραβάει την προσοχή, εντυπωσιάζει, συνταράζει είναι γιατί έχει έναν ασυνήθιστο τόνο που αιχμαλωτίζει απ’ τις πρώτες ήδη σελίδες ή κι από τις πρώτες γραμμές. Αυτή η κάπως άγρια περιφάνεια, αυτή η εσωτερική ποιότητα, αυτή η αλύγιστη αντίσταση που δεν διστάζει ν’ αψηφίσει τον κίνδυνο, είτε μπρος στους Γερμανούς είτε μπρος στους Ρώσους που εισβάλουν. Αυτή η αίσθηση του τραγικού είναι γνώρισμα μιας ψυχής, μιας ιδιοσυγκρασίας… Αλλά είναι και γνώρισμα μιας φυλής.
