Η συγγραφέας μάς μεταφέρει σε μία κοινωνία του μέλλοντος ‒η οποία δεν απέχει και τόσο πολύ από την τωρινή‒ και περιγράφει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου, του Χάρη Πολέμη, ο οποίος ζει σε ένα δυστοπικό καθεστώς, στο οποίο άρχει η τάξη των Κατασκευαστών και ακολουθούν οι τάξεις των Κρατικιστών και των Εργατών. Οι Κρατικιστές ζουν σε οργανωμένα blocks, εργάζονται όλοι ‒με ελάχιστες εξαιρέσεις‒ από το σπίτι και το νόμισμα είναι ο χρόνος που αφιερώνουν σε ψηφιακά παιχνίδια και προσομοιώσεις βιωμάτων. Ένα μέρος της τάξης των Κατασκευαστών ζει στις Αντιγαίες, αποικίες σε άλλους πλανήτες, όπου γεύονται πραγματικό φαγητό και ζουν ανέμελα και μακάρια. Κρατικιστές και Εργάτες μπορούν να μεταβούν στις Αντιγαίες, εφόσον χρεωθούν τα έξοδα μεταφοράς τους, και υποχρεώνονται να εργαστούν ως υπηρέτες, γεωργοί ή κτηνοτρόφοι, πλήρως εξαρτημένοι από τους Κατασκευαστές, προκειμένου να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Η αφύπνιση του ήρωα, που ανήκει στην τάξη των Κρατικιστών, προκύπτει σταδιακά μετά την εγκατάλειψη από τη γυναίκα του. Βεβιασμένα κάνει αίτηση δανείου για να μετοικήσει στην Αντιγαία, αλλά, όταν η αίτησή του εγκρίνεται, βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλημμα της δουλείας που θα επιλέξει. Ένα βράδυ, αναζητώντας ηρεμία, κάνει έναν μακρύ περίπατο στους πρόποδες του κοντινού βουνού. Χάνει, όμως, τον προσανατολισμό του και βρίσκεται μπροστά στο γλέντι μίας κοινότητας ‒από αυτές που έχει ακούσει ότι ζουν ξεκομμένες από το καθεστώς‒ με πρωτόγονες μεθόδους παραγωγής, με έναν αρχηγό, μία γερουσία και κοινά αγαθά που προκύπτουν από την ανταλλαγή και τη συλλογική εργασία. Η επαφή του με αυτήν την ομάδα ανθρώπων και η αντίδραση του επίσημου καθεστώτος θα του αποκαλύψουν τον φασισμό, τη χειραγώγηση και τον παραλογισμό μέσα στον οποίο ζούσε όλα αυτά τα χρόνια.

Έρχεται κάποτε μια στιγμή, που κάθε άνθρωπος νιώθει την ανάγκη ν’ αλλάξει ζωή. Και θαρρεί πως μόνο μ’ έναν τρόπο μπορεί να το κάνει: ν’ απομακρυνθεί από τα γνωστά και τετριμμένα, να πετάξει, από πάνω του τα παλιά, σαν ξένο και άχρηστο ρούχο. Αυτό κάνει και η νεαρή Αμπάρο. Κλείνει την πόρτα πίσω της και φεύγει.
Σαράντα χρόνια μετά, γνωστή σχεδιάστρια μόδας, επιστρέφει στη μικρή επαρχιακή πόλη όπου γεννήθηκε. Πίσω δεν την έφερε η νοσταλγία ούτε η ανάγκη να παινευτεί για την επιτυχία της. Θέλει ν’ αποτελειώσει μια κουβέντα που άφησε στη μέση, να δώσει τέλος σε μια ιστορία γεμάτη σιωπές. Στις λίγες μέρες που θα μείνει στην πόλη, η Αμπάρο θ’ ανασυνθέσει κομμάτι κομμάτι τη ζωή της, και όσοι έπαιξαν κάποιο ρόλο σ’ αυτή θα πάρουν τελικά τη θέση που τους αξίζει.
Και πάλι, η Κάρμεν Γκαίτε περιδιαβαίνει αριστοτεχνικά ανάμεσα στους ήρωές της, αγγίζοντας ανάλαφρα και με χιούμορ τα φυλλοκάρδια τους και μας χαρίζει, όπως πάντοτε, ένα βιβλίο που αξίζει πολλά!

Δύο αδερφές, η Μαρία και η Ελπίδα, και ένα ανίερο έγκλημα σε βάρος τους. Διαφορετική η αντίδραση της καθεμιάς σ’ αυτό. Η Μαρία, φαινομενικά κεφάτη, ήρεμη, ευχαριστημένη με τη ζωή της. Η Ελπίδα, πνιγμένη στη δυστυχία της για το έγκλημα που διαπράχτηκε εναντίον της και χαμένη μέσα στο μαρτύριο της συνείδησής της για το έγκλημα που διέπραξε εκείνη, ασφυκτιά γεμάτη ερωτήματα.

Ο Τζιμ Μακένζι, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στις παρυφές μιας προστατευμένης περιοχής των Ναβάχο, με πατέρα λευκό και μητέρα Ινδιάνα, δεν κατάφερε ποτέ να συμφιλιωθεί με την καταγωγή του. Πάντα αισθανόταν μια σύγχυση, σαν να περπατούσε στη μέση ενός ποταμού χωρίς να τρέφει πραγματικό ενδιαφέρον για καμιά από τις δύο όχθες του. Δεν ήταν ούτε λευκός ούτε ερυθρόλευκος, δεν ανήκε πουθενά. Ύστερα από αρκετά χρόνια, επιστρέφει στον ινδιάνικο καταυλισμό στον οποίο μεγάλωσε κι ενώ μια σειρά από φόνους αναστατώνει τη μικρή κοινότητα, ο Τζιμ Μακένζι θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να αρνείται πλέον την ινδιάνικη καταγωγή του και ότι θα πρέπει να συμφιλιωθεί με το σκοτεινό παρελθόν που τον στοιχειώνει.

“Η επιστροφή” είναι ένα αστυνομικό θρίλερ που καθηλώνει τον αναγνώστη. Ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ που έχει πουλήσει περισσότερα από 1.500.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.