Η ριζοσπαστική «νέα» κοινωνιολογία της εκπαίδευσης με την εμφάνισή της στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη φύση της σχολικής γνώσης. Σύμφωνα με κάποιους σχολιαστές οι απόψεις της προκάλεσαν επανάσταση στο χώρο της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης και υπέδειξαν ένα προκλητικά εύκολο δρόμο για την εκπαιδευτική και κοινωνική αλλαγή. Μέσα σε λίγα χρόνια πολλοί θεώρησαν αυτές τις θέσεις ως ένα εκκεντρικό μεσοδιάστημα στην ιστορία της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης με ελάχιστη επίδραση στη θεωρία και την πρακτική του αναλυτικού προγράμματος. Ο καθηγητής Geoff Whiitty αντιμετωπίζει με συμπάθεια και συμπορεύεται κριτικά με τις θέσεις της νέας κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Υποστηρίζει ότι οι θέσεις αυτές μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα το σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα. Το πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζει κάποιες από τις θεωρητικές και εμπειρικές προσεγγίσεις που διατυπώθηκαν από τη νέα κοινωνιολογία της εκπαίδευσης στη Βρετανία, στις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Συμπερασματικά, υποστηρίζει ότι ένα σημαντικό τμήμα από την ριζοσπαστική υπόσχεση της νέας κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης μπορεί να αποκτήσει πραγματική υπόσταση με την προϋπόθεση ότι κοινωνιολόγοι, εκπαιδευτικοί και πολιτικά κινήματα θα συνεργαστούν στενότερα.