Ο ιδιόρρυθμος μεγιστάνας σερ Τζακ Πίτµαν συλλαμβάνει την εξαιρετική ιδέα να μεταφέρει εικονικά την Αγγλία στη Νήσο Γουάιτ και να επωφεληθεί επιχειρηματικά από αυτό. Για την υλοποίηση του σχεδίου του επιστρατεύει τη Μάρθα Κοχρέιν ως Επαγγελματία Κυνική για να συνεργαστεί µε τον Υπεύθυνο Έργου, τον Καταγραφέα Ιδεών και τον Επίσημο Ιστορικό.
Η Νήσος Γουάιτ μετατρέπεται σε ένα κολοσσιαίο πάρκο –κέντρο εθνικής κληρονομιάς– όπου υπάρχουν από τον Ροµπέν των Δασών και την αγαπημένη του Μάριον, μέχρι τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαµ, το Στόουνχεντζ, τα µαύρα ταξί, η βασιλική οικογένεια, οι πράκτορες της Σκότλαντ Γιαρντ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τα Βράχια του Ντόβερ. Η Νήσος Γουάιτ μετονομάζεται σε England, England και το Σχέδιο, τερατώδες, ριψοκίνδυνο και εφιαλτικό γνωρίζει απόλυτη επιτυχία. Τόση που το England, England ανταγωνίζεται την αληθινή Αγγλία και απειλεί να την εκτοπίσει.

Η τέχνη είναι απομίμηση και υποκατάστατο της πραγματικότητας. Ο Τζούλιαν Μπαρνς παίρνει αυτή τη γνώριμη ιδέα και την αναλύει, εστιάζοντας στη μετατροπή της Αγγλίας σε χώρα-εμπορικό σήμα η οποία ουσιαστικά ζει από τον τουρισμό. Ο Μπαρνς διατείνεται ότι η Αγγλία έχει ήδη μεταβληθεί σε ένα εκτεταμένο πάρκο αναψυχής. Γιατί να παιδεύεται κανείς όμως να το γυρίσει, αφού ακόμα και ένας μαθητής ξέρει ότι ολόκληρη η Αγγλία χωράει στη νήσο Γουάιτ;
Ο αλλόκοτος ονειροπόλος μεγιστάνας σερ Τζακ Πίτμαν παίρνει την παραπάνω ρήση κυριολεκτικά. Με βάση την παραδοχή ότι οι περισσότεροι τουρίστες ενδιαφέρονται μόνο για τα βασικά αξιοθέατα και ικανοποιούνται εξίσου με ένα ομοίωμα του αληθινού, προσλαμβάνει τη Μάρθα ως Επαγγελματία Κυνική για την υλοποίηση του σχεδίου: τη δημιουργία ενός τεράστιου κέντρου εθνικής κληρονομιάς στη Νήσο Γουάιτ που θα περιέχει καθετί το “αγγλικό”, από το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ ως το Στόουνχεντζ, από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως τα Βράχια του Ντόβερ.
Τερατώδες, ριψοκίνδυνο το Σχέδιο θα αποδειχθεί εξαιρετικά επιτυχημένο.