Η οδός Φυλής δεν είναι μόνο ένας κακόφημος δρόμος της Αθήνας. Είναι επίσης ένα γκέτο, μια αναφορά για ανάθεμα, ένας μόνιμος πονοκέφαλος για την αστυνομία, για το δήμαρχο, για τους περιοίκους. Ο Μανόλης Κορρές δε βλέπει αυτό το χώροούτε σαν “συνοικία αγγέλων” ούτε σαν “συνοικία της αμαρτίας”. Πιστεύει πως αυτά τα δυστυχισμένα κορίτσια που εκδίδονται “επί χρήμασι” δεν είναι αναγκαστικά διεστραμμένα ή ανήθικα. Είναι απλώς άτυχα. Ο Κορρές τολμά να πει την αλήθεια. Αυτός είναι ο στόχος του. Δεν καταγγέλει, δεν κάνει αφορισμούς, απλώς καταγράφει χαρακτήρες και γεγονότα. Βρίσκει την ευκαιρία να σκιτσάρει και τους γραφικούς “πελάτες”, όλο αυτό το “μωσαϊκό” των τύπων που γεμίζουν το σαλόνι ενός πορνείου. Το Φυλής 380β είναι μια περιγραφή ενός μικρόκοσμου που ζει και κινείται μέσα στον “κύκλο της κιμωλίας” που όλοι μας έχουμε κλείσει τον “αγοραίο έρωα”.