Το “Φάιαρ-όπ”, που έγινε για να προφέρεται κι όχι να αναγιγνώσκεται σιωπηλά, είναι μια άσκηση, μια εκδρομή. Μια συγγραφή επίσης, δηλώνει ο υπότιτλος, για να υπαινιχθεί την επαγγελματική ψυχρότητα με την οποία συντάχθηκε, χωρίς αισθήματα, επί τη βάσει μόνο ορισμένων-γλωσσικών βασικά-δεδομένων. Η ακρόαση ενός παλιού ναυτικού, του Αντώνη του Σπετσώτη, υπήρξε άλλωστε ο καταγωγικός ερεθισμός της συγγραφής αυτής, που δεν έτυχε καμιάς απολύτως εμπνεύσεως. Το “Φάιαρ-όπ” γράφτηκε εξ ολοκλήρου τρεις φορές. Μια πρώτη μορφή του δημοσιεύτηκε το 1963 στους “Δρόμους της Ειρήνης, και μια δεύτερη αργότερα στην “Ελευθερία”. Όπως δίνεται, στην παρούσα έκδοση, χρονολογείται απο το 1965. Το ”Σέρντιλις” είναι ένα (λογοτεχνικό) σχόλιο στο βιβλίο μου “Δραπέτευσα από τη Λεγεώνα των Ξένων” κι αποτελεί άλλωστε, στο ακέραιο, τμήμα μιας ανέκδοτης διόρθωσής του.
