Από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου εμφανίζονται η γη και η θάλασσα, οι ζωντανοί και οι πεθαμένοι. Η ανταπόκριση που υπάρχει ανάμεσά τους θυμίζει τα όργανα κάποιου κουαρτέτου που προσπαθούν να εκφράσουν την πιο απελπισμένη μουσική της εσωτερικής ζωής. Υπάρχει μια μοναξιά δεμένη με μια κατάρα της ψυχής. Μια κατάρα που κανείς δεν ξέρει την προέλευσή της αλλά ούτε και πώς να την ξορκίσει. Ο Μισέλ ντελ Καστίγιο άντλησε τους πιο πικρούς τόνους από αυτό το τόσο μεγάλο θέμα…
