Άρχισα να προσέχω κάτι περίεργες ζωγραφιές στο ταβάνι που κινούνταν συνέχεια. Ο Μπιλ με τράβηξε κάτω κι εγώ έβαλα το κεφάλι μου στα γόνατά του ενώ πρατηρούσα ότι οι ζωγραφιές γίνονταν ένα στροβίλισμα από χρώματα, τεράστια επίπεδα από κόκκινο, μπλε και κίτρινο. Προσπάθησα να μιλήσω γι’ αυτό το θαύμα στους άλλους, αλλά τα λόγια μου έβγαιναν βρεγμένα, υγρά, μουσκεμένα κι είχανε γεύση από χρώμα. Σηκώθηκα κι άρχισα να περπατάω ενώ μια αδιόρατη αίσθηση παγωνιάς γλίστρησε μέσα κι έξω απ’ το κορμί μου. Ήθελα να μιλήσω στον Μπιλ, αλλά δεν τα κατάφερνα, το μόνο που έκανα ήτανε να γελάω.
