Η χώρα μας ζει στην εποχή ενός ιδιόμορφου πανσεξουαλισμού. Βιώνει τη σεξουαλική απελευθέρωση… Τόσο η λέξη όσο και το εννοιολογικό της φοτίο δεν εκφράζουν την ελληνική ψυχή, την παράδοση, την τέχνη. Είναι σειρμός, ξένη εισβολή, κακώς νοούμενος εκμοντερνισμός και ταυτόχρονα νόθευση και εκχυδαϊσμός της ιερότητας των πιο προσωπικών στιγμών στις ερωτικές σχέσεις δυο ανθρώπων. Τώρα δημόσια μιλούν για τρεις, έργα στην τηλεόραση και… λαικά τραγούδια έχουν χαρακτήρα καθαρά συνουσιαστικό, επώνυμοι άνθρωποι συνεντευξιαζόμενοι ΑΡΓΑ καλούνται να απαντήσουν δημόσια αν είναι και συνουσιαζόμενοι σε εξωσυζυγικές σχέσεις! Γενικά έχει εκπορνευθεί ο Λόγος, ο Ήχος και το Θέαμα. Το Όσκαρ είναι μια φωνή διαμαρτυρίας στα υποπροϊόντα κουλτούρας που υιοθέτησε άκριτα η ελληνική κοινωνία αναγορεύοντας την Αναστασία πρότυπο ερωτικής συμπεριφοράς. Ταυτόχρονα είναι μια επιστροφή στις ρίζες της πατροπαράδοτης ελληνικής κοινωνίας που ήξερε να ερωτεύεται και να σέβεται την ιερότητα της στιγμή που δεν περιορίζεται στην εκσπερμάτωση μα είναι η αποκορύφωση μιας διαδικασίας που έχει εξυψώσει τον ερωτευμένο στον τελευεταίο αναβαθμό μύησης και εκτίμησης του άλλου φύλου.
